Krzyżacy

Pierwsza adaptacja powieści Sienkiewicza w formie teatru lalkowego.

Kolejne pokolenia Polaków z wypiekami na twarzach kibicowały młodemu Zbyszkowi, drżały o los pięknej Danusi, po cichu trzymały kciuki za sprawy sercowe przaśnej Jagienki czy wreszcie ekscytowały się opisami największego prawdopodobnie triumfu polskiego oręża – bitwy pod Grunwaldem. Dajmy się porwać „Krzyżakom” i my!

Dzieło Sienkiewicza to świetnie opowiedziana historia, która może wciągnąć, rozśmieszyć i wzruszyć zarówno młodszych, jak i dojrzałych widzów. Teatr lalkowy pozwala na interesujące i pełne jej przedstawienie – z wielością miejsc akcji, osób, z polowaniami na niedźwiedzia i tura czy wreszcie z wielką, finałową bitwą pod Grunwaldem.

Spektakl wyreżyserował uznany dramaturg i reżyser Jakub Roszkowski, a scenografię i lalki zaprojektował jeden z najbardziej cenionych współczesnych polskich scenografów Mirek Kaczmarek.

na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza

scenariusz i reżyseria: Jakub Roszkowski
scenografia, światło, wideo: Mirek Kaczmarek
współpraca dramaturgiczna, muzyka na żywo: Sandra Szwarc

obsada:

Zbyszko | Wojciech Stachura
Maćko | Jacek Gierczak
Zawisza Czarny | Piotr Kłudka
Księżna Anna | Jadwiga Sankowska
Zygfryd de Löwe | Jacek Majok
Król Jagiełło | Hanna Miśkiewicz
Danusia, Jagienka | Edyta Janusz-Ehrlich
Rotgier de Löwe | Jakub Ehrlich
Kobieta | Agnieszka Grzegorzewska
Jurand | Andrzej Żak
Wielki Mistrz, Ksiądz | Joanna Tomasik
Biskup, Gruba Baba | Jolanta Darewicz

Premiera: 3 kwietnia 2016
Dla widzów od 10 lat

Czas trwania: 1 godzina 45 minut z przerwą

Za współpracę przy tworzeniu spektaklu bardzo dziękujemy:
Zespołowi Szkół Plastycznych w Gdyni-Orłowie
Zespołowi Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu
Muzeum Narodowemu w Gdańsku

I nagroda XXVIII Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Lalek w Opolu
Nagroda publiczności 42. Opolskich Konfrontacji Teatralnych KLASYKA POLSKA
Nagroda VII Międzynarodowego Festiwalu Teatralna Karuzela „za odnalezienie w klasyce współczesnych kontekstów, bliskich naszym czasom bohaterów, a przede wszystkim siłę ostatniej sceny”